Koœciół

TRZY KOŒCIOŁY

Historia wsi Osobnica sięga XIV wieku. W opisach ziemi jasielskich o jej istrnieniu wspominajš między innymi
Jerzy Wyrozumski i Julia Radziszewska.
    Obecny ko?ciół jest już trzeciš z kolei ?wištyniš wzniesienia w naszej Parafii. Pierwsza drewniany ko?ciół, pod wezwaniem
?w. Stanisława Biskupa Męczenika, powstał około 1350 roku. Wybudowano go nad rzekš Bednarkš (obecnie na tym miejscu stoi Dom Ludowy). Na uposażenie ko?ciła król Kaziemierz Wielki ofiarował jeden łan magdeburski (44 morgi). Niestety woda podmywała brzegi, w zwišzku z czym kosciołowi groziło zawalwnie. Tak więc zaistniała potrzeba przeniesienia i powiększenia ?wištyni.
Na poczštku XVI wieku wybudowano nowy, drewniany Dom Boży, konsekrowany w 1512 roku, o czym ?wiadczy napis umieszczony
w portalu. Wej?cie główne, majšce drewniene ostrołukowe wrota o płaskim, renesansowym profilu, znadowało się po zachodniej stronie ?wištyni. Na lewym węgarze umieszczono napis:Grand był wielki dnia 13 lipca W.R. 1789. Drzwi boczne ko?cioła
znajdowały się od strony południwej. Podobnie jak wrota główne, miały one płaski profil renesansowy. Wchodzšc na prawo, na węgrze, po zewnętrznej stronie widniał wyryty napis:Ecclesia Haec Co Sec. 1512. Ko?ciół posiadł jednš nawę nakrytš pułapem
o wymiarach 10,15m x 10,15m, szerszš od prezbiterium, które miło wymiary 6,70m x 9,80m. Wysoko?ć ?cian wynosiła 6,50m. Wej?cie do ko?ciła od strony zakrystii, miło drewniane drzwi zwięczone łukiempodwójne przegiętym o profilu gotyckim. w tęczy ko?ciła umieszczona była belka,
a na niej przedstawiona Męka Pańska. W stylu barokowym wzniesiono główny ołtarz i ambonę. Na ?cianie nad drzwiami do zakrystii wisiał tryptyk: ?w. Anna Samotrzecia, podajšca jabłko małemu Chrystusowi. Scenę tę namalowano na drewnie, bez złoceń,
z krajobrazem w tle. Niestety obraz ten nieznanego malarza, nie zachował się.
   Obok ko?ciła stała dzwonica z dwona dzwonami. Miała ona kształt wysokiej ?ciany nakrytej dachem. Większy dzwon rozito przy próbie ?cišgnięcia z dzwonnicy. Zachowało się kilka odłamów z napisem O REX GLORIAE VENI CUM PACE (Królu chwała przyjd? z pokojem). Odłamki tego dzwonu znajdujš się w Muzeum Narodowym w Krakowie.
   Ko?ciół ten służył wielu pokoleniom Osobniczan. Z czasem jednak znów okazał się zbyt mały i nie mógł pomie?cić wszystkich parafian. Dlatego wybudowano nowš ?wištynie. Z inicjatywy księdza Jana Kłosa, według planu achitekta Teodora Talowskiego,
w latach 1904-1906 powstał nowy murowany ko?ciół w stylu neogotyckim, nadwi?ladzkim. Było on konsekrowany 7 lipca 1906 roku przez biskupa Józefa Fischera, sufragana z Przemy?la. Ks. Jan Kłos przygotował czę?ć funduszy, a następnie z datków parafian i ofiar wiernych przebywajšcych w USA zakupił, za 1000 koron od Sary Rubin i Markusa Karpfa, ziemię pod budowę nowego ko?ciła. Zachował się w orginale dokument sprzedaży i kupna z dnia 24 grudnia 1903 roku, zatwierdzony przez Urzšd Ksišg Grudniowych Sšdu Powiatowego w Ja?le.
   Zamierzajšc od strony obecnego ko?ciła w Osobnicy, w kierunku Szkoły Podstawowej im. ?w. Jana Kantego, po prawej stronie drogi napotkamy neogotyckę kapliczkę. Została ona wybudowana na miejscu starego ko?ciła z 1512 roku.
Dnia 15 pa?dziernika 1931 roku, ksišdz dziekan Franiciszek Wilczewski dokonał aktu po?więcenia tej kapliczki. Na mocy dekretu podpisanego przez ks. bpa Franciszka Bardę otrzymała wezwanie ?w. Teresy od Dziecištka Jezus. Na okoliczno?ć jubileuszu, staraniem ks. proboszcza została odrestaurowana. Mocno zniszczony obraz ?w. Teresy, dzięki finansowemu wsparciu iminiczek, odnowił miejscowy artysta Mieczysław Burda.
   Na zakończenie warto wspomnieć o ?w. Biskupie Józefie Sebastianie Pelczarze-patronie naszej diecezji. Jako ordynariusz diecezji przemyskiej w latach 1900 - 1924 troszczył się o budowę nowych ?wištyń, które mogłby sprawować potrzebom wiernych. Za czasów jego posługi duszpasterskiej powstały 102 nowe ko?ciły. Można mieć tę satysfakcję, że jest w?ród nich tagże
obecny ko?ciół w Osobnicy.

?ródło z ksiażki: "Pamiatka Jubileuczu 100-lecia Ko?ciła pw. ?W. Stanisława BM. i ?W. Jadwigi ?L. w Osobnicy"
Osobnica 2006

OBECNz KOSCIÓŁ

      Budowniczym obecnej ?wištyni parafialnej był proboszcz ks. Jan Kłos.
Projekt wykonał achitekt Teodor Talawski, w stylu neogotyckim, nadwi?ladzkim, trzynawowy,
na planie krzyża rzymskiego. Boczne nawy sš niższe od ?rodkowe. Wymiary ko?coła wynoszš 37m długo?ci
i 22m szeroko?ci w nawie krzyżowej. Szeroko?ć nawy głównej 8m, bocznych 4m. Sklepienie unosi się na wysoko?ć 16 metrów. Wysoko?ć obiektu wynosi; fasady 27m, wieży 22 i krzyża 4.15m. Ko?ciół został wyposażony w trzy piękne, neogotyckie ołtarze.
W drzewie wykonano je we Lwowie, natomiast piękne figóry ?więtych rze?bione w Turolu.
      Pierwsze malowane ko?ciła miało miejsce w latach 1927 - 28, przez artystę malarza, Juliana Krupskiego ze Lwowa. Drugiego malowania i odnowienia pierwszych obrazów biblijnych, na ?cianach wewnętrznych ko?ciła, z nowš ornamentš sufitu i filarów, dokonanych w latach 1979 - 1980,
malarz Zygmunt Wiglusz z Krakowa oraz miejscowych malarz Mieczysław Burda. W latach 2002 - 2006
podjęło liczne prace przy odnawianiu Domu Bożego z my?lš o jubileuszu 100-lecia konsekracji. Rozpoczeło od konsekracji kamienia podmurówki ko?cioła, a następnie wyłżeniem chodników kostkš brukowš, w ilo?ci 800 m2, firmy MARBET Marii Grzesiakowskiej z Brzostku. Odkryto uszkodzony podczas działań wojennych witraż z ornamętykom li?ciastš, pod?wietlajšcy główny ołtarz. Renewację witraża przeprowadziła Huta Szkła w Ja?le. Przebudowie poddane zostało prezbiterium z ołtarzem soborowym, według projektu profesora Politechniki Krakowskiej dra Andrzeja Kadłuczki. Ołtarz i ambonkę z granitu chińskiego, posadzkę z marmuru portugalskiego, oraz grannitowe schody wej?ciowe, wykonała firma kamieniarska Kazimierza Wolskiego z Mizernej k. Czorsztyn. Polichromę wnętrza odnowił artysta Mieczysław Burda. On też przeprowadził renowację ołtarzy: głównego i Matki Bożej. Ważnym elemętem w tych pracach było rusztowanie, które powstało i znikło pod fachowym okiem mistrza ciesielskiego Wojciecha Marszałka.
      Generalnemu remontowi poddane zastały również organy, które zasługujš na szczególnš uwagę. Pochodzš one z 1891 roku. Jest to instrumęt 9 głosowy o frakturze mechanicznej, firmy Jana ?liwińskiego ze Lwowa. Celem powiększenia chóru muzycznego, dokonano przesunięcia instrumętu i wymieniono dmuchawę oraz główny miech. Pracę tę przeprowadziła firma Krzysztofa Jakubowskiego z Wieprza k. Żywca.
      Renowacji poddano równiż mury zewnętrzne ?wiatyni a wieże pokryte zostały ta?mš miedzianš, w stylu CARO. Wieżę głównš pokrywała firma blacharska Jacka Komperdy z Pienišżkowic. Praca prowadził majster Krzysztof ?więtek a pomagali mu miejscowi fachowcy; Mieczysław Wštroba, Władysław Bartu?, Tadeusz Piekarz, Stanisław i Jan Matiaszewcy, Krzysztof Bartu?, Mateusz Papierniak i Łukasz Gierut.
      Przy remoncie sygnaturki pracowała Firma Ciesielska Stefana Ko?ka, a blacharskie roboty wykonali sami miejscowi fachowcy, którzy pracowali przy wieży głównej, pod nadzorem Władysława Bartusia. Dwa krzyże zwieńczajšce wieżę, z materiału nierdzewnego, wykonał bardzo starannie mistrz Mieczysław Wštroba. Pomagał mu Czesław Gorczyca, Jan Matiaszewski i Tadeusz Piekarz.
Wszystko na większš chwałę Bożš i pożytek wiernych.

Dawid Rzonca kl III Tc